Keihard werken bij de lokale bevolking

14 juli en  de ochtend van15 juli

Met de lokale bus van Quito naar Otavalo gereisd. Daar door een lokale organisatie de bergen ingebracht naar het dorpje Tunibamba. Over een hoop zandpaden en verharde wegen met gaten en losse keien bij ons overnachtingsadres aangekomen. Er was een 12-jarig meisje dat ons naar onze kamer wees . Daarna ging ze TV kijken net als haar 6-jarig zusje. Het was de bedoeling om met de familie hard aan het werk te gaan op het land of in de keuken. Bij gebrek aan ontvangstcommitté hebben we maar wat rond gekeken. 

Er is hier sprake van een poes, scharrelkippen met kuikens, een scharrelkoe zonder hoogtevrees, een hond en heel veel buurhonden.

Het huisje ligt mooi op de berg en heeft wat land om zich heen.

Het heeft een mooie slaapkamer voor ons met een klein badkamertje.

Ondertussen kregen we honger want we hadden de lunch overgeslagen. Na 2,5 uur kwam vader opdagen. Aardige man maar we konden niks doen, na een half uur kwam de moeder uit haar werk en konden we om 8 uur eten. Was best gezellig met z'n allen. Met handen en benen en Google translator toch nog een beeld gekregen van hun leven.

De vraag blijft welk leven je beter kunt leiden; dat van hier in relatieve armoede, weinig stress en veel TV of het rijke leven van ons met veel stress en voortdurend onze smartphone in de hand.

We gaan zo koffie drinken (met ontbijt?)  en dan worden we om 9 uur opgehaald voor een tocht in de omgeving.